[dropcap]Μ[/dropcap]ε αφορμή τα 103 Χρόνια απο την Γενοκτονια των Ελλήνων του Ποντου, τιμάμε και απαιτούμε την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Ποντου, από όλη την διεθνή κοινότητα και την ίδια την Τουρκία, ωςτη δεύτερη μεγαλύτερη Γενοκτονια του 20ου αιώνα. Οι βαρβαρότητες,οι λεηλασίες, οι βιασμοι, οι δολοφονίες……που έζησαν οι Έλληνες του Μικρασιατικου Ποντου απο το Κεμαλικο καθεστώς.
(Οι πόντιοι εζητησαν Άρτον και έλαβαν πετραν,εζητησαν ιχθυν και ελαβον οφιν,εζητησαν τη ζωήν και ελαβον το θάνατον, εζητησαν την ελευθεριαν και ελαβον τη δουλειαν,Αρχαγγελον εζητησαν και Δαίμων τοις εστάλη, βοήθεια εζητησαν και τα νώτα τοις εστραφησαν).
Ήταν προσχεδιασμενος ο διωγμός και οι δολοφονίες των χριστιανών που ζούσαν στον Ποντο (Αρμένιοι και Έλληνες του Μικρασιατικου Ποντου).
353.000 αταφοι νεκροί μας ζητούν την δικαίωση και όταν υπάρχει ιστορική αλήθεια, οι Γενοκτονοι πρέπει να σιωπούν.
Μετά την Γενοκτονια των Αρμενίων το 1915, οι Τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμαλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους, για να εξολοθρευσουν και τους Πόντιους.
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού που ζούσε στα βόρεια της Μ.Ασσιας, στην περιοχή του Ποντου και παρόλο που αποτελούσαν μειονότητα , κυριαρχούσαν στην οικονομική ζωή της Περιοχής με υψηλό πνευματικό επίπεδο……θέατρα, χιλιάδες σχολεία,το περίφημο φροντιστήριο της Τραπεζουντας,εφημερίδες, Λέσχες…..ότι δεν κατάφερε ο σουλτάνος σε 5 αιώνες, το κατάφερε ο Κεμαλ Ατατούρκ σε 5 χρονια…. εξολοθρευσε όλο τον Ελληνισμο.
Στις 19 Μαΐου του 1919, ο κεμαλ Ατατούρκ αποβιβαζεται στην Σαμψουντα για να ξεκινήσει την δεύτερη και πιο άγρια φάση της ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των Γερμανών συμβούλων του.Μεχρι την Μικρασιατικη καταστροφή το 1922, οι Πόντιοι που έχασαν την ζωή τους ξεπέρασαν τις 350.000.
Όσοι κατάφεραν να γλυτώσουν κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήρθαν στην Ελλάδα. Οι πρώτοι πρόσφυγες έζησαν απίστευτο ρατσισμό….Τουρκοσποροι,Γύφτοι,,Ρώσοι…..Απαγορευόταν να είναι και υποψήφιοι και μάλιστα κάποιοι πρότειναν οι Μικρασιατες και οι Πόντιοι να κυκλοφορούν με φουλάρι, για να ξεχωρίζουν. Ολα αυτά από την μεγάλη πατρίδα και το μεγάλο αγκάλιασμα. Γι αυτό και οι Παππούδες μας ζησαν διπλή απογοήτευση από την αντιμετώπιση που είχαν. Γι αυτό και αναπολουσαν τις χαμένες πατρίδες, την γη που τους κλέψανε,τον παράδεισο που αναγκάστηκαν να εγκαταλειψουν, τον πλούτο, τον πολιτισμό.
Αυτοί οι Γύφτοι….αυτοί οι Τουρκοσποροι, οι Ρώσοι και μετέπειτα ρωσοποντιοι συνέβαλαν κατα πολύ στην εξέλιξη του Ελληνικού κράτους.
Την Δεκαετία του 60, μετεγκατασταθηκαν οι Παππούδες μου στην Ελευσίνα, στην περιοχή του Αεροδρομίου. Σε μια περιοχή που ήταν Βαλτός, γεμάτος καλαμιές, φτιάχτηκε μια καινούρια Ποντιακή κοινότητα. Πριν ακόμα φτιάξουν τα σπίτια τους, η πρώτη τους προτεραιότητα ήταν να έχουν την δική τους εκκλησία, και το κατάφεραν…..και αργότερα έφτιαξαν και έναν πολιτιστικό σύλλογο.Νυκοκυραιοι, εργατικοί, τίμιοι κέρδισαν επάξια μια θέση στη κοινωνία της Ελευσίνας. Σε αυτή τη γενιά οφείλω την ύπαρξη μου…..Σε αυτή την γενιά όπου έμαθα την μητρική μου γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα….την ιστορία μου….Σ’αυτη την γενιά οφείλω να παλέψω ώστε η 19Μαιου να μην ξεχαστεί ποτέ.
*Ο Χαράλαμπος Σεμερτζίδης είναι δημοτικός σύμβουλος Ελευσίνας