Στην αρχή ήταν ένα outsider, τάχα μου, ένας άνθρωπος που μετά από τα «μεγάλα γραφεία», ήθελε να διεκδικήσει και τον Δήμο Ασπροπύργου. Έτσι, από καπρίτσιο.
Και τι δεν είπαν, για να απομειώσουν τη δυναμική του. Είναι και αυτό μια επικοινωνιακή στρατηγική, δε λέω..
Προσπάθησαν μέχρι και να τον γελοιοποιήσουν.. Και αυτό είναι μια επικοινωνιακή στρατηγική, δε λέω..
Καθώς άρχισε να συγκεντρώνει στην παράταξη του, πολίτες δυνατούς, από τα «σπλάχνα» της κοινωνίας, δίχως κόμματα και χρώματα, ανθρώπους με γνώσεις, ειδήμονες όλους στα πεδία τους, που σπούδασαν είτε σε πανεπιστήμια, είτε στο πεζοδρόμιο και στην αγορά, είτε στα χωράφια και στους αγρούς, είτε στα στάδια και στα γυμναστήρια, είτε στα μηχανουργία και στα εργοστάσια, πολλοί προσπάθησαν να τον αποτρέψουν.. Είναι και αυτό μια τακτική, δε λέω..
Άλλοι άρχισαν να γελούν «βεβιασμένο γέλωτα», με το ζόρι δηλαδή, για να διώξουν την αμηχανία που τους προξενούσε..
Άλλοι απλά συκοφαντούσαν, και εξύβριζαν.. Στήθηκαν προπαγανδιστικά πηγαδάκια και εξαπολύθηκαν παπαγαλάκια.. Η προπαγάνδα δεν έχει ούτε λογική, ούτε ηθική. Αυτά δυστυχώς τα έχουμε ξαναδεί, και είναι αξιολύπητα..
Όταν ανακοινώθηκε πως το Δημαρχείο θα αποτελέσει την τοποθεσία της πρώτης ομιλίας του, ένα «απροστάτευτο» δηλαδή περιβάλλον, και μάλιστα δίχως τεχνητά ερείσματα, δίχως «ταχυδακτυλουργικά» κόλπα, δίχως ταινίες σήμανσης, παρκαρισμένα οχήματα, και άλλες τεχνικές ελέγχου του χώρου, για να φαίνεται πιο πυκνό το πλήθος, και μάλιστα δίχως το κλείσιμο του δρόμου, ώστε να μην ενοχληθεί η καθημερινότητα των δημοτών, και η ροή της κυκλοφορίας, άλλοι τρόμαξαν, και άλλοι γέλασαν.
Ήταν πράγματι μια μεγάλη ζαριά.. Μια ρωσική ρουλέτα.. Για μας.. όχι όμως για τον Σεραφείμ …
Δεν διάβαζε το λόγο του, όπως τόσοι άλλοι, δήμαρχοι, περιφερειάρχες, υπουργοί, πρωθυπουργοί και πλανητάρχες. Μιλούσε εκ στήθους, χωρίς χαρτιά, δίπλα στο κοινό, κοντά στους δημότες, ΜΑΖΙ με τους πολίτες. Ελέγχοντας πλήρως το εξωτερικό και το εσωτερικό του περιβάλλον, όπως αρμόζει άλλωστε στο προφίλ ενός αληθινού ηγέτη. Ένας σπάνιος ομιλητής, όσο και σπάνιος άνθρωπος, με ήθος, αρετές και ικανότητες. Όσο σπάνιο και το βαφτιστικό όνομα του – δε το συναντάς συχνά, έτσι δεν είναι;
Και όταν έγινε το μεγάλο «μπαμ», και συγκεντρώθηκαν χίλια πεντακόσια άτομα στην πλατεία Δημαρχείου, στην «καρδιά» του Ασπροπύργου, για πρώτη φορά, η είδηση άρχισε να διαδίδεται σε όλο τον Ασπρόπυργο … από τα κινητά, από τα καφενεία, από περαστικούς, από «παρατηρητές» ..
Πως μία νέα δύναμη γεννιέται στην πόλη … μία δύναμη που επιλέγει να εκτεθεί μπροστά στο φως, και όχι να κρυφτεί στο σκοτάδι. Ένα φως, που έχει αρχίσει να διαχέεται σε ολόκληρο τον Ασπρόπυργο, και τις 12 οικιστικές ενότητες του, και τα 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα του. Σε όλα τα σπίτια, όλα τα καταστήματα, όλες τις επιχειρήσεις, όλες τις πλατείες. Όλες τις καρδιές.
Ο Σεραφείμ Τσόκας Υπηρέτησε την Πατρίδα μας από τόσες διαφορετικές θέσεις. Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Ανάπτυξης, Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, καθ’ ύλην αρμόδιος του Τμήματος Πολιτικής Προστασίας (που τότε λειτουργούσε και προστάτευε τον πολίτη), Αντιπρόεδρος Τράπεζας Εμπορίου και Ανάπτυξης του Ευξείνου Πόντου. Μα πάνω απ’ όλα Περιφερειάρχης Κρήτης. Και όταν μιλάμε για την Μεγαλόνησο, ας έχουμε στον νου μας πως αναφερόμαστε σε τέσσερις περιφερειακές ενότητες και 71 δήμους! Ας αφήσουμε λίγο την Κρήτη όμως, και ας επανέλθουμε στην Ηπειρωτική Ελλάδα..
Με την κλιματική κρίση να καλπάζει, και τα πρόσφατα γεγονότα στην Θεσσαλία, την Θράκη και την Εύβοια, το μόνο που δεν θέλουμε είναι μία … αυτοδιοικητική κρίση ! Γιατί δεν έχουμε την πολυτέλεια, πλέον, ούτε για πειραματισμούς, ούτε για λάθη … Γιατί η Φύση, ήταν πάντα ίδια, εμείς όμως κάναμε τα πάντα να την αλλάξουμε, δίχως να οχυρωθούμε απέναντι της. Δίχως τα αρμόζοντα αντιπυρικά και αποστραγγιστικά έργα, μετά το σύγχρονο τοπίο των καμένων δασών. Δίχως σχεδιασμό και ολοκληρωμένη περιβαλλοντική διαχείριση. Και καιγόμαστε με ένα σπίρτο, και πνιγόμαστε με μία βροχή, και αποκλειόμαστε με ένα χιονιά. Υπό μία έννοια, δεν υπάρχει κλιματική κρίση ! Υπάρχει μόνο πολιτική κρίση, και το κεντρικό κράτος αδιαφορεί. Μπαίνουμε, πράγματι, σε μία νέα εποχή, που ο κόσμος στρέφει τις ελπίδες του στην αυτοδιοίκηση. Στην τοπική κυβέρνηση. Που ό,τι πετυχαίνει ένας Δήμαρχος, πλέον, θα είναι καθαρά θέμα πολιτικής σύγκρουσης με την κεντρική εξουσία. Αν δεν δώσει μάχη δεν θα λάβει. Ούτε αρμοδιότητες, ούτε πόρους. Και αν δεν λάβει, η πόλη, ο Ασπρόπυργος θα χάσει.
Άνθρωπος μιας κουβέντας, αυτό που σου έλεγε αυτό ήταν. Είναι αυτό που λένε εδώ ο λαός μας, μπεσαλής άνθρωπος
Προσωπικά μου έκαναν εντύπωση, τα λόγια δύο αυτοδιοικητικών της Κρήτης, που μίλησαν για τον Σεραφείμ, στην κάμερα του ΚΡΗΤΗ TV, και έπαιξαν στο videowall εκείνης της πολύκροτης Πέμπτης. Του Κυνηγού Μιχάλη, π. Δήμαρχου Ακρωτηρίου: «ήταν άνθρωπος μιας κουβέντας, αυτό που σου έλεγε αυτό ήταν. Είναι αυτό που λένε εδώ ο λαός μας, μπεσαλής άνθρωπος». Αλλά και του Γιώργου Παπαδάκη, π. Νομάρχη Ρεθύμνου: «Αν και ανήκαμε σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους, η συνεργασία μας ήταν άριστη. Υλοποιήσαμε και δρομολογήσαμε σημαντικά έργα υποδομής. Θέλω να τονίσω ότι συμμεριζόταν την αντίληψη των αυτοδιοικητικών περισσότερο από ότι την αντίληψη του αθηναϊκού συγκεντρωτικού κράτους, αν και το εκπροσωπούσε ως κρατικός περιφερειάρχης που ήταν». Αν λοιπόν άφησε μια κληρονομιά 4.800 έργων στην Κρήτη, μέσα σε 4 χρόνια.. Λέτε στον Ασπρόπυργο, που χρειάζεται 20 περίπου «δυνατά», μεγάλα έργα, να μην τα καταφέρει, μέσα σε 5 χρόνια;
Όσο για την ασφάλεια, που δεν απαιτεί μόνο έργα, αλλά αποτελεί πυλώνα από μόνη της, λέτε να μην τα καταφέρει άραγε, ο άνθρωπος που «επέβαλλε» τον Νόμο στα Ζωνιανά; Που ελάχιστοι, όταν βλέπαμε τα γεγονότα να εξελίσσονται, τότε, το 2007, στην τηλεόραση, γνωρίζαμε πως πίσω από την πολιτική απόφαση και τον συντονισμό της επιχείρησης βρισκόταν ο ίδιος ο Σεραφείμ Τσόκας; Και από άβατο, και λίκνο ανομίας, τα Ζωνιανά έκτοτε εντάχθηκαν στην νομοκρατούμενη ελληνική επικράτεια; Πράγματι, ίσως το τελευταίο να μην το γνωρίζουμε πολλοί.. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, που θα την διηγηθούμε μια άλλη φορά ..