Απάντηση στην ανάρτηση του κου Χρήστου Δήμα (παρατίθεται παρακάτω) έδωσε με ανακοίνωση του ο Δήμαρχος Ελευσίνας κος Αργύρης Οικονόμου. Αναλυτικά:
Με μεγάλη μου έκπληξη και απορία, ενημερώθηκα για την ανάρτηση του κυρίου Χρήστου Δήμα. Έναν άνθρωπο που εκτιμώ και σέβομαι, τόσο ως προσωπικότητα όσο και ως καλλιτέχνη.
Έναν άνθρωπο που προσωπικά, θεωρώ από τους πιο σημαντικούς πρεσβευτές του τόπου μας, γι’ αυτό άλλωστε, πριν από 2,5 περίπου χρόνια τον προσκάλεσα στο γραφείο μου, παρουσία και του Δημήτρη Λιάσκου, προτείνοντάς του με χαρά την άμισθη και τιμητική θέση του Αντιπροέδρου της ΠΠ23.
Μία θέση που δεν δέχτηκε, για λόγους που δεν είναι της παρούσης, παρόλο που είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να προσφέρει τα μέγιστα αλλά και ως ειδήμων, να έχει άλλη αντίληψη των δεδομένων.
Επιτρέψτε μου, λοιπόν, να καταγράψω κάποια γεγονότα:
Με δική μου πρωτοβουλία ζήτησα από τον Χρήστο Δήμα να σκεφτεί και να παρουσιάσει μια πρότασή του για την τοπική κοινωνία στο πλαίσιο της ΠΠΕ23.
H πρότασή του έγινε αποδεκτή από τη Διοίκηση και την Καλλιτεχνική Διεύθυνση της ΠΠΕ.
Μαζί με τον Καλλιτεχνικό Δ/ντη και την Δ/ουσα Σύμβουλο της ΠΠΕ αναζητήσαμε παρουσία του κου Δήμα, νόμιμους και διαφανείς τρόπους για την ανάθεση του έργου, όπως έχουμε καθήκον και ηθικό απέναντι στους πολίτες και σύννομο απέναντι σε όλες τις Αρχές που χρηματοδοτούν την ΠΠΕ.
Η διερεύνηση των δυνατοτήτων ανάθεσης ειδικά όταν πρόκειται για καλλιτεχνικό έργο, όπως σίγουρα γνωρίζει και ο ίδιος, απαιτούν χρονοβόρες και πολύπλοκες πολλές φορές διαδικασίες.
Κανείς λοιπόν, δεν αρνήθηκε, κανείς δεν απαξίωσε, κανείς δεν αθέτησε τα όσα συμφωνήθηκαν και φυσικά, ουδέποτε υπήρξε απόφαση απόρριψης της πρότασης και συνεργασίας.
Είμαι ο πρώτος που θέλει και ζητά την εμπλοκή της τοπικής κοινωνίας, των τοπικών καλλιτεχνών και των συλλόγων μας στον θεσμό της ΠΠ23 και πιστεύω ακράδαντα πως όταν υπάρχει καλό κλίμα, θέληση και υπομονή, οι συνεργασίες αποδίδουν τα μέγιστα.
Η δε επίκληση –στην ανάρτηση- ανθρώπων που δεν βρίσκονται στη ζωή είναι εξόχως συγκινητική, αφού αναφέρεται σε αρχές και αξίες, αρκεί αυτές τις παρακαταθήκες να τις ενστερνιζόμαστε και να μην τις χρησιμοποιούμε.
Τι είχε αναφέρει ο κος Χρήστος Δήμος σε ανάρτηση του
Παρακαλετό γ@@@@σι εν ΕΛΕΒΖΙΖ
Καποια στιγμη που λέτε εμφανίζεται ο Δήμαρχος. “Θέλω κάτι να φτιάξεις για την πόλη..”
Η σχέση μου με την πολιτιστική πρωτεύουσα Ελευσίς 2023 όπως την έχει οραματιστεί ο μέγιστος Μαρμαρινός, ανύπαρκτη, πέρα από κάποια σχόλια μου εδώ στην πλατφόρμα του φατσοβιβλιου όταν ένιωθα ότι κάποιοι με έθιγαν επί του προσωπικού (δες κινηματογραφικό πανηγύρι στην πλατεία του Αη Γιώργη το Πάσχα κάτω από το πατρικό μου…)
Ήμουν επιφυλακτικός με το κάλεσμα. Το περιβαλλον μου με προειδοποίησε να μην μπλεχτω. Όμως φανταζομουν ότι ο Οικονομου για να λάβει αυτή την πρωτοβουλία καλέσματος θα είχε μετρήσει και αναμετρηθεί και με την πρόκληση αλλά και με τα μεγέθη.
Κι έτσι σχεδιάζεται μια παράσταση που θα την ονομαζα ΣΤΑΧΥΑ.
Φάλαινα εσείς ; Στάχυα εγώ..
Στην παράσταση θα συμμετείχαν Ελευσίνιοι καλλιτέχνες, συγγραφείς, μουσικοί, παραμυθάδες, ιστορικοί, χορευτές, ένα τουρλού τουρλού αγαπησιάρικου αποτυπώματος που να συνδέει το σινεμά με τον λόγο, τον ήχο και την εικόνα της πόλης μας σήμερα.
Μια πόλη που δεν έχει καλέσει καν τα παιδιά της στη μεγάλη γιορτη. Και αυτό θα έκανε υποτίθεται αυτή η παράσταση. Θα συμμετείχε ένα μεγάλο μέρος απο το ταλέντο της πόλης από διάφορες παραστατικές τέχνες σε μοναδικό συναπάντημα μέσα από την παράσταση ΣΤΑΧΥΑ και θα έλεγε:
” Εδώ είμαστε και εμείς. Μέρος της πόλης. Καλλιτέχνες της πόλης . Που έχουμε θέση και έργο να σας δείξουμε… “
Και θα γινόταν γιορτή ενωτική. Ακόμα και με ανθρώπους που δεν θα συμμετείχαν στους εκλογικούς συνδυασμούς του δημαρχου. Κάτι που πραγματικά πρεπει να τονίσω, επειδή θέλω να είμαι δίκαιος, και τον τιμώ για αυτό , το ενωτικό ο ίδιος ο Οικονόμου το εκτίμησε και το στηρίξε.
Η πρόθεση του Δημάρχου ήταν πραγματικά η ανάδειξη της πόλης και των Ελευσινίων καλλιτεχνών μέσα από την πλατφόρμα της Πολιτιστικής Το σκεπτικό γύρω από την παράσταση όπως και για τους συντελεστές της το υποστήριξε με ενθουσιασμό. Όμως όπως φάνηκε στη συνέχεια ο ενθουσιασμός του ισοπεδώθηκε μπροστά στη μπουλντόζα που λέγεται Μαρμαρινός.
Με τον Παντελή Καριώτη φτιάξαμε τον προϋπολογισμό στον οποίο υπολογίσαμε μέχρι κεραίας όχι μόνο πληρωμες για μεροκάματα αλλά και τα εργόσημα και τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα για την έστω μια μέρα συμμετοχής των βοηθητικών ηθοποιών.
Οι Ελευσινιοι καλλιτέχνες επιτέλους θα αντιμετωπίζονταν σαν επαγγελματίες. Ούτε σαν εθελοντές, ούτε σαν ψώνια, ούτε σαν “τσόντες” .
Τρεις σκηνές με τεράστιες LED οθόνες σχεδιάστηκαν σε μακέτες . Προβολές έξτρα και στα κτίρια του Παλαιού Ελαιουργείου.
Δήμας και Καριωτης βάλαμε στόχο να στήσουμε παραγωγή που θα τιμούσε και εμάς και το όνομα μας αλλά και τους συνεργάτες μας.
Έγινε συνάντηση με τους υπεύθυνους της πολιτιστικής , έγιναν προφορικές εγκρίσεις περιμενοντας να τελειώσουν τα γραφειοκρατικά, ξεκινα η μηχανή παραγωγής των ταινιών, η σύνθεση της μουσικής, η εγγραφή των κειμένων, οι πρόβες τα ρεπεραζ … Μέχρι και αφιέρωμα στον Ορέστη Λάσκο τον σκηνοθέτη της πόλης είχα οργανώσει να εντάξω στα ΣΤΑΧΥΑ….
Μπορείς να με κατηγορήσεις για πολλά. Αλλά αυτό που δεν μπορείς να μου αφαιρέσεις είναι η αγάπη μου και η αφοσίωση μου στη δουλειά. Πόσο μάλλον όταν βρίσκομαι στον υπέροχο πυρετό συνάντησης με ταλαντούχους συντοπίτες καλλιτέχνες που τόσο μα τόσο θαυμάζω.
Ώσπου μαθαίνω ξαφνικά ότι εχει μπει βέτο από Μαρμάρινο εναντίον μου και εναντίον της συγκεκριμένης παραστασης. Ο οποίος Μιχαήλ ως δειλός, μπροστά σε ολους στη συνάντηση με Σπυροπούλου, Δήμαρχο και Κυριάκο Μαντούβαλο, έψαχνε τάχα μου στο τάμπλετ για ημερομηνίες…
Μα πόσο γελοίος και θρασύδειλος είσαι ρε μπαγασα Μάικλ. Αλλά τα βρίσκεις και τα κάνεις. Σου παραδόθηκαν τα κλειδιά της πόλης και σαν παγώνι ζεις μέρες παντοδυναμίας. Ανυπομονώ τη στιγμή που όταν τελειώσει το πανηγύρι όλο και κάποιος ορκωτός λογιστής θα μπει και ψάξει τα πεπραγμένα σου ….
Έγινε ομολογουμένως πρόταση από τον Δήμαρχο όταν είδε ότι ο ΜΜ τον στρίμωξε εναντίον μου και της παραστασης, να βρεθεί λύση η οποία να παρακάμπτει την υπογραφή του παπάρα, αλλα μαζί δυστυχώς και κάμποσα πρωτόκολλα. Η προτεινόμενη λύση θα ήταν να χωθώ σε λαγούμια μιας αμφιλεγόμενης νομιμότητας και στο ψιλομουλωχτό…
Εγώ …. στα μουλωχτα … στην πόλη μου… για να μην κακοκαρδισουμε ποιον; τον Μιχαήλ;
Ο Οικονόμου που ήθελε μια παράσταση για την Ελευσίνα από Ελευσινιους έγινε μυρμηγκάκι μπροστά στον ογκόλιθο της αρπαχτής που λέγεται Πολιτιστική και των άνθρωπων της. Τελικά Αργύρη καθώς φαίνεται δεν το χεις το “μποϊ”…
Στα 54 μου νοιώθω σαν τον μπάρμπα Κίτσο που με καλούν στο γάμο, γιατί κατάλαβαν το ” τι θα πει ο κόσμος ” και μου ρίχνουν κάτι αποφάγια, κι αυτά οχι στις καλές πορσελάνες που τρώνε όλοι, επειδή οι συμπέθεροι με έχουν και για αρβανιτοχωριάτη που δεν ξέρω να χρησιμοποιώ τα πρωτευουσιάνικα μαχαιροπήρουνα και να πω κι ευχαριστώ που θα με βάλουν έστω και στο πίσω τραπέζι μακρυά από την πίστα για να μην χαλάσω τη μόστρα στο γαμπρό …
Ψιτ, εσείς με καλέσατε στο γλέντι. Δεν αυτοπροσκαλέστηκα.
“Ρε βλάκα αφελή Δήμα”, θα μου πείτε.
…”που πας ξεβράκωτος; Όταν μπροστά σου έχεις να αντιμετωπίσεις Μαρμάρινους, Νανάδες και αεριτζηδες πολιτικάντηδες γιατί κάθεσαι να ονειρεύεσαι;
Γιατί παίζεις στο παιχνίδι τους και εκτίθεσαι;
Γιατί τους αφήνεις να σε μειώνουν έτσι…”
Τα παρασκήνια και οι ασκήσεις τάχα μου εξουσίας δεν είναι το πεδίο δράσης μου. Δεν ξέρω από αυτά. Εγώ ένα παιδί του Πανελευσινιακου ήμουν . Ένα παιδί της οδού Πάγκαλου. Στη δουλειά μου έγινα αυτό που έγινα με καθαρό βλέμμα και χωρις να ασχοληθώ με ναρκισσιστικά ζόρια. Είμαι αυτό που είμαι. Κάποιοι εσείς με ξέρετε. Με κάποιους από εσάς έχω δουλέψει μαζί και δίπλα.
Τα έχω κάνει έτσι ώστε η ζωη μου να ειναι η δουλειά μου. Οι φίλοι μου να είναι οι συνεργάτες μου. Οι άνθρωποι που αποζητώ να συνεργάζομαι να θέλω να νοιώθουν ασφαλεις και περήφανοι δίπλα μου. Και στη στραβή να ξέρουν ότι θα αναλάβω την ευθυνη και το τίμημα. Έτσι με έμαθε ο Βάκος. Έτσι με εμαθε ο Μπραδερ μου ο Παναγιώτης Παπαγεωργιου.
Συγνώμη Παντελή Καριώτη. Συγνώμη Έλλη Ρουμπεν. Συγνώμη Ορέστη Λάσκο. Συγνώμη Φώτη Κωνσταντόπουλε. Συγνώμη Μάρθα Φριντζήλα. Συγνώμη Ομεγκα Μπαντ. Συγνώμη Δημήτρη Παπαγεωργιου. Συγνώμη Γιώργο Κουταλιερη. Συγνώμη Ηλία Βαφειάδη. Συγνώμη Γιώργο Τσοκανη. Συγνώμη Ναταλία Ρουτσολιά. Συγνώμη Ηλία Υφαντίδη. Συγνώμη Βίκη Σαμπανη. Συγνώμη Μαρία Καστανη. Συγνώμη Δημήτρη Μίχα. Συγνώμη Σοφία Καρακασιδη. Συγνώμη Χαρούλα Παύλου. Συγνώμη Γιάννη Καραμπιστη. Συγνώμη Πέτρο Λιόντα. Συγνώμη Αναστασία Θεοδωρίδου. Συγνωμη Μαρία, Ηλιάνα, Παυλίνα, Δημήτρη Κολλατο. Συγνώμη Λουκοπουλε, Γιαννιση, Παπουτσή, Γαβαλα, Κολοβεντζε Μιχαλη. Συγνώμη Ευαγγελία, Γιάννη, Πάρη Στέλλα και Κλεοπατρα. Συγνώμη Δημήτρη, Γιώργο, Ηλία και Παναγιωτη….
Συγνώμη κυράδες της Ελευσίνας της Μαγούλας και κορίτσια από το Αδράχτι που σας είχα ζητήσει να μοιραστείτε μαζί μου το φιλμικο σας χαμόγελο και τις ιστορίες της γειτονιάς,
Συγνώμη Ελευσίνα.
Σας άξιζε καλύτερος ίσως ονειροπλαστης από εμένα. Λιγωτερο αφελής και ίσως περισσότερο ταλαντούχος από τους διάφορους αόρατους που παίζουν αυτό το παιχνίδακι του Μιχαήλ Μαρμάρινου και του Δημάρχου.
Άλλη μια ευκαιρία να γιορτάσει η πόλη τα παιδιά της που οι διάφοροι τάχα μου μεγάλοι τους έχουν χρεώσει σαν ντενεκεδες και παρακατιανους, χάνεται.
Κρίμα Αργύρη. Σε γλεντούν…
Εγώ τελείωσα με την πόλη.
Σήμερα δυστυχώς δεν νοιώθω Αγαπη. Νοιώθω μόνο να ψιθυρίσω ηττημένα ένα Ωρε …