Σε έξι άξονες συνοψίζεται το στρατηγικό σχέδιο της ΚΕΔΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού ζητήματος, όπως παρουσιάσθηκε στο συνέδριο στη Σάμο. Βασική προϋπόθεση η Αυτοδιοίκηση να έχει κεντρικό ρόλο στο εθνικό σχέδιο υποδοχής και διαχείρισης των προσφυγικών ροών και να μην λαμβάνονται αποφάσεις ερήμην της.
Μεταξύ άλλων η Αυτοδιοίκηση θεωρεί αναγκαίο τον καθορισμό κριτηρίων για την ισοκατανομή των προσφύγων, την υποστήριξη των Δήμων που υποδέχονται πρόσφυγες με εθνικούς και ευρωπαϊκούς πόρους και την ενίσχυση του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών με συγκεκριμένες δράσεις.
Οι 6 άξονες (συμπεριλαμβναομένου του χρηματοδοτικού πλαισίου των δράσεων) του στρατηγικού σχεδίου της ΚΕΔΕ είναι οι εξής:
Ο ρόλος και η προσέγγιση των Δήμων στη διαχείριση των προσφυγικών πληθυσμών
Συντονισμός των πολιτικών και δράσεις δικτύωσης
Υποδοχή και υποστήριξη των προσφύγων
Προώθηση της ένταξης των προσφύγων
Ενέργειες ευαισθητοποίησης
Τοποθέτηση του Δημάρχου Ασπροπύργου, Ν. Μελετίου στο συνέδριο για το μεταναστευτικό
‘’Η απουσία εθνικού σχεδίου, το γεγονός ότι, άρχισαν -απ’ ότι φαίνεται- να πρυτανεύουν και μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις, απ’ την πλευρά των αρμοδίων, μας φέρνει αντιμέτωπους, με τεράστια, ανόητα λάθη.’’
«Κύριε Πρόεδρε, Αγαπητέ Φίλε, Μιχάλη Αγγελόπουλε, Δήμαρχε της Σάμου, Φίλες και Φίλοι Συνάδελφοι, Κυρίες και Κύριοι, λόγοι που ανάγονται στο καίριο ζήτημα που εξετάζει το παρόν Συνέδριο, μ’ έκαναν να καθυστερήσω την προσέλευσή μου, σ’ αυτό.
Έχω την αίσθηση, όμως, πως όσα θα εισφέρω στη συζήτησή μας, θα συμβάλλουν στην ολοκλήρωση της εικόνας, σχετικά με την κατάσταση που διαμορφώνεται κατά τόπους, σε όλη τη Χώρα.
Διάβασα, Κύριε Πρόεδρε στην τοποθέτησή σας, πως χαρακτηρίσατε τη σημερινή εικόνα, «οριακά διαχειρίσιμη».
Δυστυχώς, πρέπει να επισημάνω πως, ήσασταν εξαιρετικά ευγενής και αισιόδοξος, στην προσέγγισή σας!
Δεν είναι οριακά διαχειρίσιμη, η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε, ούτε και μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, για ριζική αλλαγή, στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικού – προσφυγικού προβλήματος, που ταλανίζει τον Τόπο.
Επειδή, έχουν καλυφθεί, πιστεύω, μέσα απ’ τις τοποθετήσεις των Συναδέλφων, το σύνολο των ζητημάτων Αρχής, για την Αυτοδιοίκηση, περιορίζομαι στην κατάθεση της εμπειρίας που βιώνει ο Δήμος μου και οι πολίτες του.
Κυρίες και Κύριοι, όσο οξύνονται τα προβλήματα στη διαχείριση του μεταναστευτικού – προσφυγικού, τόσο περισσεύει η προχειρότητα, η επιπολαιότητα, η σχεδόν αυταρχική προσπάθεια χωροθέτησης Κέντρων Φιλοξενίας, χωρίς προηγούμενη συνεκτίμηση κρίσιμων παραμέτρων.
Το παράδειγμα της πόλης μου, αυτό που αντιμετωπίζουμε στον Ασπρόπυργο, εδώ και λίγες μέρες, είναι χαρακτηριστικό.
Η απουσία εθνικού σχεδίου, το γεγονός ότι, άρχισαν -απ’ ότι φαίνεται- να πρυτανεύουν και μικροπολιτικές σκοπιμότητες ή ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις, απ’ την πλευρά των αρμοδίων, μας φέρνει αντιμέτωπους, με τεράστια, ανόητα λάθη.
Πριν από είκοσι χρόνια, ο τόπος μου, ο Ασπρόπυργος, δέχτηκε -ερήμην της Πολιτείας- πάνω από είκοσι χιλιάδες (20.000) Έλληνες, με καταγωγή από τον Πόντο, τους οποίους η Χώρα μας κάλεσε επίσημα, να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να έρθουν στην ιστορική τους Πατρίδα.
Οι άνθρωποι αυτοί, αφού μάταια περίμεναν, από την Ελληνική Πολιτεία, να τιμήσει, όσα γραπτώς και με τη σφραγίδα τους Κράτους, τους είχε υποσχεθεί, για στέγη και εργασία, σήκωσαν τα μανίκια, έχτισαν, με αλληλοβοήθεια και με τη στήριξη του Δήμου, τα σπίτια τους, κι έκτοτε, είναι υποκείμενα τιμωρίας, απ’ το Κράτος, το οποίο, τους τάραξε στα πρόστιμα, τους ζητά ένσημα, για τα σπίτια που υποτίθεται θα είχε χτίσει και θα τους είχε παραχωρήσει.
Επιπλέον, ζουν –εδώ και τρία χρόνια- έναν ακόμη, απηνή διωγμό, που αγγίζει τα όρια μιας δεύτερης Γενοκτονίας. Κάποιοι, «σοφοί», πολιτικοί και οικονομικοί εμπειρογνώμονες, εισηγήθηκαν, κι η εισήγησή τους αποτυπώθηκε σε νόμο, να κοπεί το βοήθημα των 340 €, απ’ τους ανασφάλιστους υπερήλικες Ποντίους, στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων της Χώρας!
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Για να καταγγείλω, με όλη τη δύναμη της φωνής μου, το γεγονός ότι, στο κέντρο του Ασπροπύργου, στην καρδιά μας συνοικίας, στην οποία διαμένουν πάνω από 20.000 Έλληνες με καταγωγή από τον Πόντο, ο αρμόδιος αναπληρωτής Υπουργός, κ. Δημήτρης Βίτσας, προσπαθεί να στήσει Κέντρο Φιλοξενίας!
Όταν είναι ακόμη νωπές, οι μνήμες και οι πικρές εμπειρίες, αυτής της συνιστώσας του Ελληνισμού, απ’ τη συμβίωσή τους, με το μουσουλμανικό στοιχείο, σιϊτικό και σουνιτικό, στις χώρες της Κασπίας και του Καυκάσου!
Εμπειρίες, που ήταν αυτές, οι οποίες οδήγησαν την Ελλάδα, να τους καλέσει να παρατήσουν τα πάντα, και να έρθουν στην ιστορική τους Πατρίδα!
Και δεν είναι μόνο αυτή, η τραγική παράμετρος, των επιλογών του Υπουργείου, που μας ωθεί σε εξέγερση. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι, ο χώρος που επιλέχτηκε εφάπτεται κατοικιών, και χωρών συνάθροισης κοινού, άθλησης και αναψυχής στο Κέντρο του Δήμου μας.
Είναι το γεγονός ότι, 150 μέτρα, απ’ το εν λόγω σημείο, βρίσκεται το Στρατιωτικό Αεροδρόμιο της Ελευσίνας, είναι ορατά τα κυβερνητικά αεροσκάφη, βρίσκεται η Ειδική Ομάδα Αντιμετώπισης Καταστροφών, η γνωστή ΕΜΑΚ.
Σε ακτίνα 500 μέτρων, είναι το Διυλιστήριο της ΕΥΔΑΠ, που υδρεύει τη μισή Αθήνα, ο ανοιχτός αγωγός ύδρευσης από τον ποταμό Μόρνο, το Εμπορευματικό Κέντρο του Ο.Σ.Ε., στη λειτουργία του οποίου, υποτίθεται πως στηρίζεται σοβαρά, η αντεπιθετική προσπάθεια, για την Ελληνική Οικονομία,
και λίγο πιο εκεί, βρίσκονται τα Διυλιστήρια των ΕΛ.ΠΕ., τα μεγαλύτερα της Χώρας, δεκάδες Βαριές Βιομηχανίες, που εμπίπτουν στην οδηγία «ΣΕΒΕΖΟ», δηλαδή διαχειρίζονται επικίνδυνα και ενίοτε τοξικά υλικά, ικανά να δηλητηριάσουν όλη την Αττική, αν κάτι δεν πάει καλά;
Και σας ρωτώ, ρωτώ κάθε αρμόδιο, είναι αυτός ένας χώρος που πρέπει να περιλαμβάνεται στους σχεδιασμούς, -ερήμην του Δήμου μας- για Κέντρα Φιλοξενίας; Για όσους δεν ξέρετε, ο τόπος μας, με ευθύνη της Πολιτείας, διαχρονική, είναι η «πίσω αυλή της Αθήνας»!
Ο μοναδικός ΧΥΤΑ της Αττικής, κι ένας σωρός από επικίνδυνες δραστηριότητες, βοούν, εδώ και χρόνια, για την ανάγκη εκπόνησης Σχεδίου Αντιμετώπισης Τεχνολογικού Ατυχήματος Μεγάλης Έκτασης.
Κι η Πολιτεία, έρχεται, με αφορμή το μεταναστευτικό και προσφυγικό ζήτημα, να πολλαπλασιάσει τους κινδύνους, που απειλούν να τον κάνουν πυροτέχνημα!
Η Ελλάδα, έχει ανάγκη από ξένες επενδύσεις, κι η Πολιτεία, μάς λέει ότι, δεν πειράζει, που κλείνουν, που φεύγουν δρομέως, οι υπάρχοντες επενδυτές, γιατί, θα τους υποκαταστήσουν οι πρόσφυγες και μετανάστες «επενδυτές»!
Κι όλα αυτά, γίνονται σ’ έναν τόπο, ο οποίος, περιλαμβάνει στην έκτασή του, «επικράτειες του φόβου», «νησίδες μη εφαρμογής του νόμου», περιοχές που συνιστούν «άβατο», για τους 40 αστυνομικούς που καλούνται να «εποπτεύσουν», μια περιοχή 110.000 στρεμμάτων!
Δεν ζητούμε, λοιπόν, απλά την ισότιμη κατανομή των προσφύγων, και των μεταναστών σε όλη τη χώρα. Ζητούμε, απαιτούμε εθνικό σχέδιο για τη διαχείριση του προβλήματος, το οποίο θα λαμβάνει υπόψη του, όλες τις ιδιαιτερότητες κάθε τόπου.
Κοντεύουν τις 5 χιλιάδες, οι φιλοξενούμενοι στο Σκαραμαγκά, στα όρια του Ασπρόπυργου. Ποιοι λόγοι υπαγορεύουν την εγκατάστασή τους στο κέντρο του μεγαλύτερου κόμβου, Βαριάς Βιομηχανίας, Ενέργειας, και Διαμετακομιστικού Εμπορίου της Χώρας;
Κι όσοι, πιθανόν να σκεφτήκατε πως, ο Δήμαρχος Ασπροπύργου, προσπαθεί να βγάλει τον τόπο του απ’ τον εθνικό σχεδιασμό, λάβετε υπόψη σας, την καταγγελία, με την οποία θα ολοκληρώσω την τοποθέτησή μου:
Στο Δήμο μου, εδώ και δεκαετίες, υπάρχει και λειτουργούσε, ένα από τα 2-3 Κέντρα Προσφύγων, που διέθετε η Χώρα μας. Σ’ αυτό, φιλοξενήθηκαν, κατά καιρούς, πρόσφυγες από πολλές χώρες του κόσμου. Όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκε άμεσα, όπως θα ήταν απόλυτα φυσικό να γίνει, αλλά, οι πάσης φύσεως αρμόδιοι, απέφυγαν ακόμη και μια απλή αναφορά, στο συγκεκριμένο, έτοιμο χώρο, που δεν συνιστά απειλή, για όσα σας ανέφερα!
Αντ’ αυτού, επιχειρούν να φυτέψουν ένα Κέντρο Φιλοξενίας, σε χώρο όπου είναι βέβαιο ότι, η λειτουργία του εγκυμονεί κινδύνους ασφάλειας, και όχι μόνο, σε μια κατοικημένη περιοχή, δίπλα από εξαιρετικής σημασίας βιομηχανικές μονάδες, και στρατηγικού χαρακτήρα επενδύσεις!
Ας βγάλει, λοιπόν, ο καθένας, τα συμπεράσματά του, σχετικά με τους σχεδιασμούς των αρμοδίων!
Κατά τα λοιπά, επιθυμώ να δηλώσω τη συμφωνία μου, με την τοποθέτηση του Κου Προέδρου της Κ.Ε.Δ.Ε., την αλληλεγγύη μου, προς τους Δήμους που αντιμετωπίζουν, εκτός απ’ την οξύτητα του φαινομένου, και τις συνέπειες ακατανόητων κυβερνητικών αποφάσεων, και την ετοιμότητα, του Δήμου και του Λαού της πόλης μου, για συμμετοχή, σε μια προσπάθεια που, θα κατανείμει αναλογικά, στη βάση αμάχητων τεκμηρίων, τη συμμετοχή μας, στην εθνική προσπάθεια, η οποία πρέπει να εκδηλωθεί πάραυτα, πριν γίνουν οριστικά ανεξέλεγκτες οι σοβαρότατες, αρνητικές συνέπειες, που ήδη βιώνουμε.
Σας ευχαριστώ!»