ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΙΑΛΙΟΣ
Μια άλλη ομάδα πρότεινε να δημιουργηθούν, σε συνεργασία με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, πειραματικά εργαστήρια για τη γεωργία και να δοκιμαστούν καλλιέργειες υψηλής απόδοσης, μέσα από τις οποίες θα προκύψει μια οικονομία γνώσης. Η τελευταία ομάδα είχε ως πηγή έμπνευσης τις ημιτελείς οικοδομές και πρότεινε μικρές ανεξάρτητες παρεμβάσεις, ως μέσο ενίσχυσης της κοινωνικής συνοχής. «Η χώρα είναι σε μια μεταβατική κατάσταση. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη προοπτική και σταθερές συνθήκες. Ταυτόχρονα, στις Αχαρνές επικρατεί μια στατικότητα, η κρίση έχει σταματήσει τα πάντα, οι κοινωνικές ομάδες παραμένουν περιχαρακωμένες. Αυτά τα δύο έρχονται σε μια αντίθεση, που είναι διάχυτη σε όλο τον δήμο: για παράδειγμα υπάρχει πλήθος ελεύθερων χώρων που όμως δεν εξυπηρετούν καμία κοινωνική ανάγκη», ανέφερε η Ισμήνη Επιτρόπου, μέλος της ελληνικής ομάδας.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και το τι εντυπωσίασε τελικά τους Γερμανούς φοιτητές. «Το παράξενο δεν είναι τόσο η έκταση της αυθαιρεσίας. Αλλά το καθεστώς… ημι-παρανομίας που φαίνεται να υπάρχει παντού», λέει η Βάλερι Νίμαν, μέλος της γερμανικής ομάδας. «Δεν είναι ξεκάθαρο τι είναι νόμιμο και τι όχι, ο δήμος δεν δείχνει να έχει εικόνα. Επιπλέον, όπως μαθαίνουμε, οι νόμοι αλλάζουν συχνά».Στην ελληνική ομάδα, υπό τον καθηγητή Αρχιτεκτονικής του ΕΜΠ Κώστα Μωραϊτη συμμετείχαν οι αρχιτέκτονες Παναγιώτα Κουτρόλικου, Κωνσταντίνος-Ορφέας Γενιάς, Ισμήνη Επιτρόπου, Αλέξανδρος Ζώμας, Σοφία- Αθηνά Μπαρτζώκα, Μάρα Παραβασιλείου, Καρολίνα Μορέττι, Κατερίνα Σκιά και Μάνθα- Άλκηστη Κατσικανά.