Τη Χαλυβουργία Ελλάδος δικαιώνει το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών σε αγωγή της εναντίον τη ΔΕΗ ΔΕΗ +1,02% για τις αυξήσεις που επέβαλε η εταιρία στα τιμολόγια ηλεκτρικού το 2008. Το δικαστήριο στην απόφασή του καλεί τη ΔEΗ να καταβάλει στη Χαλυβουργία Ελλάδος το ποσό των 4.412.018,86 εκατ. ευρώ, νομιμοτόκως και έως την ολοσχερή εξόφληση. Παράλληλα, καταδικάζει τη ΔEΗ στην καταβολή μέρους των δικαστικών εξόδων της ενάγουσας, το ύψος του οποίου όρισε στο ποσό των 13.800 ευρώ. Σύμφωνα με το σκεπτικό στην απόφαση, η ΔΕΗ ΔΕΗ +1,02% μονομερώς, αυθαιρέτως και παρανόμως, κατά παράβαση σχετικής υπουργικής απόφασης, επέβαλε στη Χαλυβουργία Ελλάδος από 1η/7/2008 το όριο της ανώτατης τιμής, επιβάλοντας αύξηση 10% επί των υφιστάμενων τιμολογίων. Όπως αναφέρει, η ΔEΗ επέβαλε τις αυξήσεις στα τιμολόγια, παρότι γνώριζε την ανάγκη να προηγηθούν διαπραγματεύσεις μεταξύ των δυο εταιριών για τον καθορισμό του τιμήματος. Επίσης, αναφέρεται στη απόφαση, η ΔEΗ γνώριζε ότι ο πελάτης της δεν διέθετε ουσιαστικά καμία άλλη ισοδύναμη λύση προμήθειας προϊόντων της, καθώς η ΔΕΗ ΔΕΗ +1,02% διατηρεί υπερδεσπόζουσα θέση στην αγορά προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας, οιωνεί μονοπωλιακή, καθώς έχει μερίδιο που ξεπερνά το 98%, ενώ έχει δεσποζουσα θέση και στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, είναι δε η μοναδική εταιρία που έχει στην κατοχή της φθηνές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, με αποτέλεσμα, η δυνατότητα να στραφεί η Χαλυβουργία σε ανταγωνίστριες εταιρίες να είναι εντελώς θεωρητική και οι προσφερόμενες λύσεις να συνδέονται με σοβαρά μειονεκτήματα.
Να επισημανθεί , βέβαια, ότι παρά τις όποιες αποφάσεις, θα πρέπει να υπάρξουν οργανωμένες κινήσεις στήριξης από την Πολιτεία και η χάραξη στρατηγικής για έναν νέο κύκλο επαναβιομηχάνισης της χώρας με χαμηλότερο ενεργειακό κόστος. Για να υπάρξει όμως μια τέτοια εξέλιξη, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να εξαλειφθούν οι παράγοντες που οδήγησαν στην έκρηξη των βιομηχανικών λουκέτων τα τελευταία χρόνια. Διότι μπορεί φαινομενικά ως πρώτη αιτία για τα προβλήματα του κλάδου να παρουσιάζεται η πτώση της εγχώριας ζήτησης, ωστόσο στην πραγματικότητα ο καθοδικός κύκλος της οικονομίας απλώς ανέδειξε υπαρκτές αδυναμίες: υψηλή φορολογία της παραγωγής, υψηλό μη μισθολογικό κόστος, γραφειοκρατία, προβλήματα στις αδειοδοτήσεις, ασαφής περιβαλλοντική νομοθεσία και ανυπαρξία βιομηχανικής πολιτικής.
Χαλυβουργία: Ο βιομηχανικός κλάδος με τη μεγαλύτερη συνεισφορά στην απασχόληση και την ανάπτυξη που μετρά τις περισσότερες απώλειες είναι η χαλυβουργία. Το καθεστώς της εκ περιτροπής απασχόλησης και οι απολύσεις στη Χαλυβουργία Ελλάδος καθώς και τα ποικίλλα προβλήματα σε μονάδα της Ελευσίνας είναι το αποτέλεσμα της πρωτοφανούς κρίσης που πλήττει τον κλάδο. Με την παραγωγή να εμφανίζει μείωση κατά 80% σε σχέση με τα προ κρίσης επίπεδα, ο κλάδος έχει πληρώσει ακριβό τίμημα και εκτιμάται ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, ακόμα και οι εν λειτουργία μονάδες είναι δύσκολο να συντηρηθούν. Αυτό θα αλλάξει μόνο εάν εφαρμοσθεί απόλυτα το μέτρο της διακοψιμότητας για το κόστος του ρεύματος, ούτως ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι εξαγωγές.